پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

کافی است رویداد شادی آفرینی برای کشور اتفاق بیفتد و شاهد باشیم که یک جمعیت ۱۰-۲۰ نفره، چطور می‌توانند با استقرار بر روی گلوگاه‌های معابر، باعث بندآمدن آمد و شد و ایجاد نارضایتی با وجود نیت خیرخواهانه و ایجاد شادمانی شوند. مثلا داریم ابراز خوشحالی جمعی می‌کنیم! مراسم ۲۲ بهمن و حضور ۴۳ عروس و داماد البرزی؟ انتخابات و حاشیه‌های آن و ده‌ها مراسم و مناسبت دیگر. سوال اینجاست که آیا زمان حاضر، زمان درک ضرورت برنامه ریزی علمی و حرفه‌ای برای برگزاری جشن‌ها، مناسبت های سیاسی و عبادی، مناسک مذهبی و مواردی همانند نیست؟ آیا قصد افزایش اثرگذاری با افزایش همگرایی‌های اجتماعی را نداریم؟ اندکی تامل با نظر داشت به منافع ملی لطفا.